Doordouwers

Vanochtend was de vijver voor het eerst bevroren. De hond zette voorzichtig een poot op het dunne ijs en alleen een hele woeste uithaal van mij voorkwam dat ie de vijver ingleed. De abutilon lag met haar wang dicht tegen het raam van de woonkamer aan, in de hoop nog een beetje warmte van binnen te vangen zodat ze niet verijste. De bladeren, die ik vergeten was van het gazon te vegen, waren krispig. De bladeren in de vijver die ik idem dito was, zaten vast in het ijs. Het mistte en de auto moest voor het eerst worden afgekrabd, wat niet meeviel.
Kortom: het werd echt winter. En dat op mijn verjaardag.

Verjaren tussen Sint en de Kerstman is dik balen. Dat kan ik u wel vertellen. Net een beetje minder misselijk van de marsepein , komt het gezeur weer van: wat eten we met Kerst. En eigenlijk is iedereen veel te moe. Ik ook. Hoop nog net genoeg energie te hebben om de Kerst te halen. Op het werk loopt iedereen op het tandvlees en sist af en toe een belediging in je gezicht.
Kortom: einde van het jaar. Niks om jarig bij te zijn.

Nee: dan een veldje vol fakkels en drumstellen met vuur. Mooie liedjes, wat glűhwein. Of andere wijn. Als het maar lekker is. En ontspannen. Het mooiste zou zijn: sneeuw, in plaats van mist. Maar dat zit er niet in, zegt Erwin.

Ook heeft het wel wat: alle Kerstverlichting rondom je verjaardag. Alsof iedereen dat om jou doet. Het hele dorp knippert aan en uit. Alle dakranden zijn omkranst. Er zijn al wedstrijden: wie heeft het mooiste raamkozijn. Om maar niet te spreken van de Kerstsleeën met Kerstmannen en Rendieren die hand over hand toenemen. Ook de Batsen deden de Wave: oftewel mijn tuinclub maakte een Kerstgolf. Zelf maak ik iedere avond een Kerststuk. Tegen de tijd dat het echt Kerst is, ben ik geheel voorzien van design groen in Kerstsfeer.

In ieder geval: ik ben nu een tijdje uit de tuin. De tuin zoekt het maar uit. Die doet het maar alleen, met zichzelf. De tuin is vooral aan het dutten. Doet niks. Houdt het voor gezien. Slechts enkele planten gaan tegen de bierkaai in. Zoals de Mahonia ”Charity” of “Wintersun”: prachtig geel. De Viburnum bodnandiense “Dawn”, zachtroze en geurig. De Prunus subhirtilla "Pendula Rosa": wit-roze.

Of dat ene rode roosje op het terras, aan dat minuscule rozenstruikje. Rode rozen zijn doordouwers. Dat zie je maar weer.