Roze

Roze is natuurlijk ook heel mooi. Daar is niks mis mee.
Alhoewel: vergis je niet. Er bestaan twee soorten roze. Roze waar geel in zit, dan heb je iets dat neigt naar zalmroze. En roze waar blauw in zit, dat neigt naar
lila. En stop je die twee kleuren roze bij elkaar, dan gaan ze vloeken.
En hard ook.

Dus wil je dat voorkomen, dan moet je twee borders maken: eentje met kleur zalm(ig)-roze en eentje met de kleur blauwroze. Bij de eerste is bijvoorbeeld helderblauw of wit een mooie com-binatiekleur. Dan krijg je iets heel lichts, voorjaarsachtigs. Bij de tweede roodpaars, blauwpaars en lila. En dan krijg je een echt zwoel zomerkleurtje.

Morgen is het de langste dag. Daarna is het frisse eraf en treed de verzadiging in. Dus nu zitten we precies in de tijd tussen de twee borders: de heldere tijd en de zwoele tijd.

Er is nog iets mafs met roze: het is een zachte kleur die net als blauw wijkt. Dat betekent dat vlakken in het roze verder weg lijken te zijn dan b.v., vlakken in felrood. Rood nadert, roze verdwijnt.

Monet had dit in de gaten en paste dit toe in zijn tuin: voor aan de felle rode tinten en achterin de zachte blauwe: dan leek de tuin nog langer.
Dat zit ook in onze tuin, waarbij het effect nog versterkt wordt door
een perspectief trucje: het pad begint breed en eindigt smal. Voor aan
rode planten en achteraan roze. Zo verdwijnt de tuin in een roze waas