Boom der goden en heksen

Dit huis heb ik gekocht omdat ik op slag verliefd werd op de walnotenboom ervoor. Zeker 50 jaar oud. Majestueus. De kroon welvend over de oprit. De takken raken ieder jaar de slaapkamer van mijn zoon, en veroorzaken een angstig schurend geluid bij wind.

Het is een anti-heksenboom. In verschillende Europese landen geloofde men dat de walnoot bescherming zou bieden tegen heksen en boze geesten. Een heks zou zich niet langer kunnen bewegen als je onder haar stoel of op haar schoot enkele walnoten legde. De bliksem zou een notenboom nooit treffen, maar wie onder een notenboom in slaap viel, zou nooit meer wakker worden. Het eten van walnoten zou helpen tegen de beet van een hond met hondsdolheid en zou cariës voorkomen. De bladeren geuren zodanig, dat muggen ervan gaan overgeven. Vandaar misschien dat walnoten vlak bij het huis geplant worden. Evenals de Vlier trouwens, ook een boom die beschermt tegen heksen.

Maar de goede fee-eigenschappen van de walnoot gaan nog verder:
Walnoot als het symbool van vruchtbaarheid. In Zuid-Duitsland gooide men een mand met walnoten in de slaapkamer van de bruid. Van het geluid dat de noten op de houten vloer veroorzaakten, het 'poltern', is het Duitse gebruik van de 'Polterabend' (feest voor de dag van de huwelijkssluiting) afgeleid. Tegenwoordig wordt vooral serviesgoed stuk gegooid. In de Middeleeuwen was men ervan overtuigd dat het eten van walnoten mentale en lichamelijke kracht zou bevorderen. Daarom smeerden ze de penis met een aftreksel van notenbladeren in, om de potentie te verhogen. Van buitenechtelijke kinderen werd gezegd, dat zij 'van de notenboom gevallen zouden zijn'
Walnoot als een liefdesorakel. Wanneer men twee noten in het vuur legde en deze bij elkaar bleven liggen, dan bleef het stel harmonisch bij elkaar. Sprongen de noten krakend uit elkaar, dan werd dit een turbulent huwelijk.

Hoe het ook zij: onze walnotenboom geeft ieder jaar een vracht noten. Noten die we verzamelen en in waszakken met gaatjes te drogen hangen. Want verse walnoten zijn nogal nat en schimmelen vlug. Langs de straat maken we een kraampje waar mensen walnoten voor een prikje kunnen kopen. Het geld doet de koper dan in een vreselijk kitscherige koespaarpot. De buurman heeft ook een kraam met pompoenen, honing en walnoten. Maar nu: wat hebben buur en ik de schurft in. De kitscherige koespaarpot, die speciaal zo kitscherig was dat we dachten dat niemand die wou hebben, is ontvreemd. Met € 3,- er in. De dag daarna verdwenen 5 zakken walnoten, totaal € 5,-. Bij de buur idem dito. Turken, wordt er gefluisterd. Ja, zo gaat dat in een dorp. Maar wie betrapte ik uiteindelijk? Wie zet zijn fiets gewoon voor het hek, gaat walnoten uit de berm halen en leegt en passant het bakje met walnoten van de buur? Een oudere heer uit het dorp. Nou, laat dat heer er dus maar af.

Volgende keer stuur ik niet alleen Queenie maar ook mezelf als heks erop af. Ik kan best tegen walnotenbomen.