Plant - en Oogstbeurs

Raar is dat: als iets gratis is hangt er een andere sfeer dan wanneer je voor iets moet betalen.
Al jaren houdt de afdeling Nijmegen van Groei en Bloei alleen voor leden een Plantenruilbeurs. Iedereen stalt zijn overtollige planten en stekjes uit op het gazon en daarna kan je overal bietsen en snaaien. Of, als we het erg goed in de hand houden: één ronde netjes langs al het uitgestalde lopen, keuren en dan één plantje kiezen. Dan een kopje koffie en daarna weer even beleefd een volgende ronde keuren en kiezen.

Maar dit keer hebben we de planten (en ook nog allerlei oogstproducten) te koop aangeboden. Aan leden en aan niet leden.
Persbericht gemaakt. Kwam zelfs tweemaal in de regio-editie.
En wat gebeurt er?

Ten eerste een heel ander publiek. Mensen die zaterdagmiddag een beetje entertainment zoeken. Veel niet-leden. Overigens best heel belangstellend, misschien zelfs wel potentiële nieuwe leden. Aardig wat kopers, ik heb er zelf € 54 aan verdiend, dus…niet gek.
En verder een heel ander aanbod van planten. Voorheen waren het vooral van die woekeraars, dingen die je graag kwijt was. Zo is mijn tuin begonnen: met krijgertjes van Jan en Alleman en vooral van de Plantenruilbeurzen. Met als gevolg dat ik nu zit met zeeën van asters die niet uit te roeien zijn. Of van die parapluplanten die de vijver aan het verlanden zijn.
Dit keer waren het ook heel speciale planten: prachtige Bonica-rozen. Ja, nogal wiedes dat iemand die niet voor nop weggeeft. Of Gemberkuipplanten. Daar betaalde je nu € 2,- voor, in een tuincentrum toch zekere een € 7,50.

Maar het vreemdste is: dat de sfeer heel anders wordt. Het gemoedelijke is er wat af. Het professionele komt een beetje om de hoek kijken. Het terrein ziet er aangekleder uit: de verkopers zitten op een stoeltje achter een tafeltje. Nog even en we huren kramen: Bingerden in het klein.

Willen we dat?

Tja.