Cruciale leeftijd

Vlijmen gaat stoppen. Voor tuinliefhebbers in het oosten en zuiden van het land is Vlijmen een begrip: de Kwekerij Vijfhoeven in Vlijmen. Een oude boerderij bijna bij de dijk in het dorp. Een onopvallend uithangbordje en een kleine kwekerij met een aardig stuk moederplanten erachter. Gerund door twee hartstikke leuke mensen. De gebruinde oudere kweker die met zijn fietsje heen en weer pendelt tussen zijn klanten. En je van harte het zeer bijzonder uitzaaiseltje gunt dat je extra bij je gekochte plantje krijgt. De wat gebogen sloffende vrouw die je hartelijk de WC wijst. Maar voor de rest: geen kapsones, geen koffiecorner, geen bloemschikarrangementen voor de sfeer.

Maar een planten! Knoepert dik, goed doorworteld, gezond en niet duur. De etiketjes erbij zijn soms wat dubieus: die horen dan bij een ander plant. Maar bij twijfel pendelt vrouw wel drie keer naar haar man om de juiste benaming te achterhalen.

Niks geen weefselkweek die eerst naar Zuid-Afrika is gestuurd om op te laten kweken tot kleine plantjes en die dan ergens in Europa weer verder worden gekweekt tot middenmoters, die daarna… etc. Daar betalen wij de reiskosten van.
Gewoon scheuren meneer. En dan niet een plantje in een potje douwen, maar meteen vier. Zodat je thuis tenminste binnen de kortste keren een aardige pol hebt.
Waar heb je dat nog in Nederland?

De man vertrouwde mij toe dat hij nog heel wat andere dingen wilde doen in zijn leven, nog voordat hij te krakkemikkig zou worden. En de vrouw liet weten dat wat ze gingen doen nog een verassing was. Van die man, naar die vrouw. Spannende tijden dus.

Gelijk hebben ze. Tot je 70e ben je vaak nog fit en heb je energie voor van alles. Dus gebruik die tijd. Je leeft echt maar een keer. Want ik geloof niet in reïncarnatie. En het zou toch zonde zijn als je op je sterfbed moet zeggen: ”Had ik maar”.