Sproeien

Meer dan 30 graden. En in Oost-Nederland is al lange tijd veel te weinig regen gevallen. De tuin heeft dorst.
Wij mogen nog sproeien. Maar in Engeland mogen grote gebieden niet besproeid worden, want Engeland verdroogt. Engeland? Dat land waar je niet naar toe gaat op vakantie omdat je dan altijd regen hebt? Jazeker. Hortulanussen zinnen al op een heel ander plantenassortiment, anders kan je de beroemde tuinen wel opdoeken. En dan wordt een bed and breakfast-tripje langs tuinen een woestijntocht.

Onze tuin moet nu iedere dag gesproeid worden. Bij de aankoop bleek op het perceel een lading boerenslangen en boerensproeiers aanwezig, evenals een pomp. Die slangen zijn loodzwaar. Dat is pezen voordat je ze op de goede plek hebt.

Ik droom heel vaak dat ik worstel om vooruit te komen. Alsof ik tegen een hele harde wind in moet, met mijn voeten door de zuigende modder. Gewoon voorover laten vallen, dat is het enige dat werkt in mijn droom. Zo voel ik me ook als ik slangen verplaats. De slang hangt aan mijn naar achter gevouwen armen, mijn hoofd prangt naar voren en ik probeer te vallen.

Zo duurt het dus even alvorens een hoekje van de 1 hectare weer besproeid kan worden. En na 3 uur het volgende stukje.
Had ik het allemaal voor elkaar vandaag: bleek de laatste sproeier aan de slangenreeks te weinig druk te hebben en draaide die niet helemaal rond. Drie keer ben ik van top tot teen drijfnat gewaterd. Wat niet zo erg is bij 30 graden. Per slot hoefde ik niet opgetut naar een feestje. Uiteindelijk dacht ik, verpieterd en verzopen: jullie kunnen me allemaal wat. En ben ik onder het prieel in mijn hangmat gedoken om eens lui en lekker weg te soezelen.