Ollas vogalas

Hebban nestas bigunnas. Hinase hic enda thu. Veel vogels zijn al uitgevlogen. Ouders hoor ik angstig kwetteren: gaat het goed met die pubers?
Want de vijand loert alom. Zeker mijn huispredatoren: de hond en de kat. Over de hond zullen we voortaan zwijgen. Maar ook de kat laat zich niet onbetuigd. Ondanks een luid klinkende bel, vrees ik dat ie genomen levens op zijn naam heeft staan. En eigenlijk is zo’n boerderijkat daar ook voor: althans voor de viervoetige kleine onderkruipsels als muizen en ratten. Daar zou die zich mee moeten bemoeien. En niet de tweebenige lijsters, staartmeesjes en koolmeesjes.

Maar ja: dat is ‘m op school nooit verteld. Als het maar in een struik zit of ergens zeer verleidelijk rondhipt of kruipt. Joeg ie maar op kikkers!. Maar nee, een nat pak riskeert ie niet.
Geduldig zit de kat onder de nestkastjes. Alleen het puntje van z’n staat zwiept.