Lente in Anvers
Door: C. Roskam
Blijf op de hoogte en volg Claudia
03 Mei 2006 | Nederland, Amsterdam
Het was onontkoombaar. De grasmat spleet open en in drie fasen: daar kwam de lente. Niet te stuiten. (zie foto)
Meteen 25 graden in de kleine botanische tuin in Antwerpen, dicht bij het centrum, maar zo rustig, geen toerist te zien. De kassen waren schoongemaakt. De kuipplanten werden buitengezet en eens lekker flink bewaterd. De borders waren becompost en de etiketten stonden rechtop, wachtend op de eenjarigen. De boontjes waren gezaaid en het rijshout stond al beschermend erboven.
De allereerste gastarbeiders zaten alweer op hun bankje in de schaduw. De jongeren sliepen op het gras. De opa’s renden achter hun klaterlachende kleinkinderen aan en de man met de hele dure camera nam wel 100 foto’s ratelend achter elkaar van zijn vriendin die zich in steeds wulpsere poses over het gazon vleide.
Gelukkig was er een klein restaurantje met een nog kleiner terrasje in de schaduw achter in de botanische tuin. Van over mijn glaasje koele droge wijn keek ik naar het veld vol Tulipa Spring Green. De wijn en de tulp hadden dezelfde lichtgroene kleur. En ik werd heeeeeel slaperig.
P. belde naar zoon, die we in Antwerpen Berchem op de trein naar Brugge hadden gezet, naar zijn vriendin. Zoon was veilig in Brugge aangekomen maar zijn vriendin had in Knokke op hem staan wachten. Ze zijn uiteindelijk wel weer in elkaars armen beland.
Ach zulle, het komt wel goe.
Meteen 25 graden in de kleine botanische tuin in Antwerpen, dicht bij het centrum, maar zo rustig, geen toerist te zien. De kassen waren schoongemaakt. De kuipplanten werden buitengezet en eens lekker flink bewaterd. De borders waren becompost en de etiketten stonden rechtop, wachtend op de eenjarigen. De boontjes waren gezaaid en het rijshout stond al beschermend erboven.
De allereerste gastarbeiders zaten alweer op hun bankje in de schaduw. De jongeren sliepen op het gras. De opa’s renden achter hun klaterlachende kleinkinderen aan en de man met de hele dure camera nam wel 100 foto’s ratelend achter elkaar van zijn vriendin die zich in steeds wulpsere poses over het gazon vleide.
Gelukkig was er een klein restaurantje met een nog kleiner terrasje in de schaduw achter in de botanische tuin. Van over mijn glaasje koele droge wijn keek ik naar het veld vol Tulipa Spring Green. De wijn en de tulp hadden dezelfde lichtgroene kleur. En ik werd heeeeeel slaperig.
P. belde naar zoon, die we in Antwerpen Berchem op de trein naar Brugge hadden gezet, naar zijn vriendin. Zoon was veilig in Brugge aangekomen maar zijn vriendin had in Knokke op hem staan wachten. Ze zijn uiteindelijk wel weer in elkaars armen beland.
Ach zulle, het komt wel goe.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
