Waarom vrouwen graag tuinieren

Hoe komt het dat tuinieren vooral een vrouwenaangelegenheid is?
Creatieve uitingsdrang?, gevoel voor harmonie en kleur?
Wat een softe drogredenen. Nee, het gaat om MACHT.
Als tuinierder beslis jij of een plant blijft leven, rigoreus omgeschoffeld wordt of, in het beste geval: wordt verplaatst.
Net als een mannelijke mangager met dikke onderbuikgevoelens, maar vooral in het belang van de zaak natuurlijk, beslist of een werknemer op een uitdagend project, dan wel een vergeten positie geplaats wordt of helemaal de Sack krijgt.
Als een soort Godheid beslis jij in de tuin over leven en overleven , over kunnen woekeren of over een bescheiden plek. Je wijst planten terecht, je koestert ze wat en geeft ze als deskundigheidsbevordering wat compost, je laat ze stiekum leunen langs een alveel oudere wintergroene struik die het toch niet merkt, of je verbant ze rigoreus naar de composthoop. Ja, zeg je dan, ik heb ze nu wel genoeg toegesproken.
Als ze de boodschap niet begrijpen, dan zoeken ze het zelf maar uit: ik trek mijn handen ervan af.
Heerlijk: tuinieren.