Minny Mouse
Door: C. Roskam
Blijf op de hoogte en volg Claudia
11 Juli 2006 | Nederland, Amsterdam
Ik was alweer op een begraafplaats. Het houdt niet op. Ik slenterde wat op een heel stil stukje en nam wat foto’s. Een hele tanige oude man riep dat ik bij hem foto’s moest maken. Dat was het kinder-begraafplekje. Omgeven door heggetjes die hij heel zorgvuldig aan het snoeien was.
Hij was vrijwilliger. Al heel lang, eigenlijk nadat 30 jaar geleden zijn kind was overleden. Een baby nog. Overleden aan een virus. Zelf was hij ook steenhouwer geweest en van heel veel stenen op deze begraafplaats had hij de namen gebeiteld. Is dat niet vreemd, vroeg ik? Dat u veel van deze stenen al eens door uw handen hebt laten glijden? Hij haalde zijn schouders op? Nee, dat bleef niet bij. Wel dat hij de steen van zijn vrouw had gebeiteld. Dat was wel raar. Mensen hadden het hem afgeraden, maar hij had het toch gedaan.
Nu hield hij als vrijwilliger graven bij. Soms moest hij van een familie de namen bijverven en als ie dan verf over had dan deed hij ook een grafje van een kind.
Veel mensen op deze begraafplaats had hij gekend. Die man daar, overleden op zijn 91e, die ging ooit nog met die vrouw daar, overleden toen ze 89 was. Maar hij ging naar Indie en bezwangerde daar een bruine mokkel. En zij is nooit getrouwd. Nu liggen ze 3 graven van elkaar verwijderd.
Na de dood van zijn vrouw was hij eerst 20 jaar alleen geweest. Daarna had hij een vrouwtje in Duitsland gehad, maar dat ging niet goed. Hij had het uitgemaakt. Maar daarna had hij een oud buurvrouwtje ontmoet en nu waren ze al weer 20 jaar samen.
En als ie op straat kinderspeelgoed zag rondslingeren dan nam ie dat mee. Voor deze kindergrafjes. Hadden die kinderen ook wat.
Hij was vrijwilliger. Al heel lang, eigenlijk nadat 30 jaar geleden zijn kind was overleden. Een baby nog. Overleden aan een virus. Zelf was hij ook steenhouwer geweest en van heel veel stenen op deze begraafplaats had hij de namen gebeiteld. Is dat niet vreemd, vroeg ik? Dat u veel van deze stenen al eens door uw handen hebt laten glijden? Hij haalde zijn schouders op? Nee, dat bleef niet bij. Wel dat hij de steen van zijn vrouw had gebeiteld. Dat was wel raar. Mensen hadden het hem afgeraden, maar hij had het toch gedaan.
Nu hield hij als vrijwilliger graven bij. Soms moest hij van een familie de namen bijverven en als ie dan verf over had dan deed hij ook een grafje van een kind.
Veel mensen op deze begraafplaats had hij gekend. Die man daar, overleden op zijn 91e, die ging ooit nog met die vrouw daar, overleden toen ze 89 was. Maar hij ging naar Indie en bezwangerde daar een bruine mokkel. En zij is nooit getrouwd. Nu liggen ze 3 graven van elkaar verwijderd.
Na de dood van zijn vrouw was hij eerst 20 jaar alleen geweest. Daarna had hij een vrouwtje in Duitsland gehad, maar dat ging niet goed. Hij had het uitgemaakt. Maar daarna had hij een oud buurvrouwtje ontmoet en nu waren ze al weer 20 jaar samen.
En als ie op straat kinderspeelgoed zag rondslingeren dan nam ie dat mee. Voor deze kindergrafjes. Hadden die kinderen ook wat.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
