Winterbeeld

De tuin winterklaar maken, dat is passé. Doe je niet meer, want dat is milieuonvriendelijk. In uitgebloeide stengels huizen zoveel insecten, die daar overwinteren en dan in de lente lekkere hapjes zijn voor vogels dat je een moordenaar(?) bent als je die stengels niet laat staan. Bovendien: met rijp en, waratje misschien, met sneeuw, zijn die stengels zo schitterend. Alleen al voor zo’n romantisch sfeerplaatje maak je je tuin voor de winter niet schoon.

Ja meester.
Ik ben een ijverige leerlinge dus ik besluit op deze warme novembermiddag gewoon netjes de borders de borders te laten en hoogstens de doornloze braam door het gaas boven een border te leiden. Het was een beetje slordig geworden, zo in de loop van het jaar. Dus ik wurm me in de jungle van de uitgebloeide border en ga friemelen met de braamuitlopers.
Verroest, de ene na de andere uitloper heeft wortels gevormd toen ie de grond raakte. Dat is niet de bedoeling: bramen in de border. Ik buk om die bramen er eens goed uit te trekken en wat zie ik? O ja, daar stond een hele rij witte rozen. Maar jee, die zijn mooi door asters en door bruinbladige lysimachia en rode monarda overwoekerd. Staan op het punt gewurgd te worden.

Dus: red de rozen. Ik prepareer de rozen uit de worteluitlopers en decimeer en passant de wilde clematis die zowel de garage, als het hekwerk, als de border en de klimroos Madame le Coultre heeft overwoekerd.
Afijn: aan het einde van de middag is de braam netjes opgebonden, zijn de rozen weer veilig en gesnoeid, is de clematis drastisch gekortwiekt en is Madame weer zichtbaar. Ook heb ik twee buxusbollen weer teruggevonden die ik daar blijkbaar had staan. De border oogt hartstikke netjes.

Helaas een ding is volledig gesneuveld: van het winterbeeld is niets meer over.

Tja, je kan niet alles hebben.