Herfstkleuren

Wat heeft het lang geduurd dit jaar. Pas nu, eind november, zijn de bossen en de lanen getooid met herfstkleuren. Prachtig, dat zeker. Mooi om even tussen de middag een wandelingetje te maken. Of lekker op zondagmiddag een heel eind te struinen.

Maar een raar jaar is het wel.
Eerst kou, kou, kou. Bij de Open Tuinen dag in Mei was nog haast niets in bloei. Daarna de verstikkende hitte, niet even maar wel anderhalve maand. Kostte twee mensen het leven op de dijk boven de Waal bij de eerste dag Vierdaagse. Daarna regen, regen en nog eens regen.
De kromgetrokken bodem werd weer soppig. Bomen, die al hun bladeren ter bescherming hadden laten vallen, maakten nieuwe knoppen en er kwam als het ware een tweede lente.

En daarna warmte: de ene maand na de ander verbrak de records op het gebied van dagtemperaturen. Geen hitte meer, maar toch: te hoog ten opzichte van alle Enkhuizeralmanakken die we al eeuwen aanhouden.

En dan nu de kleurenpracht. Nog eventjes van gaan genieten, want de nachten worden kouder. Dan worden de kurklaagjes in de bladstelen gesloten en bij de eerste beste windruk vliegen al die mooie blaadjes eraf en tevens om je oren.

Morgen ga ik naar een Kerstmarkt. Niet te geloven. Zou ik mentaal daar al op voorbereid zijn?