Wortelkunst

De hele zomer heb ik wortelkunst gemaakt. Oude wortels van fruitbomen die hier in de houtopslag lagen van ik weet niet hoelang geleden al. Die heb ik van schors ontdaan en met allerlei mesjes en scalpeltjes en vijltjes en houtbewerkingsetjes uitgepriemd, afgehakt, afgestoken, gladgevijld enzovoort.

Het resultaat heb ik met glans-lak, of met matte vernis of met niks bewerkt. Het resultaat: hooggepolitoerde kronkels, of matte stompen.
Helaas bleken er nog houtwormen in de stronken te zitten die zelf niet te zien waren maar hun zaagselhoopjes wel. Eerst geprobeerd die te verdrinken. Daarna met behoorlijk wat gif te lijf gegaan.
Al met al een heel werk, maar best leuk voor de uurtjes na het tuinwerk met een biertje bij de hand.

Ik vind het heel mooi wat daar uit is gekomen. Maar daar blijk ik nogal de enige in te zijn. Althans, er is door één iemand op de Nazomerfair iets van gekocht. De rest van de mensen keek nogal glazig.
En dat terwijl die wortelwrochtsels zo ingenieus in elkaar zitten. Wortels kronkelen om elkaar en groeien af en toe weer aan elkaar vast. Ze vormen een kreet naar boven of een houvast naar beneden. Kortom: ik vind het kunst. Natuurkunst.

Maar natuurlijk: ik ben een roepende in de woestijn.

En dat terwijl op beurzen en bij groothandelaren voor de bloemisterij steeds meer houtobjecten worden aangeboden voor prijzen waarvan je zegt: zo zo, is dat er ooit uit te verdienen?
Maar mooi is het wel: door water uitgebeten wormsteking kadepalen. Versteende boomstaketsels van wie weet hoeveel eeuwen terug. Door brand aangetaste resten van de Seqoia, die Amerikaanse reuzenboom die alle bosbranden kan weerstaan. Schijven boom met jaarringen die teruggaan tot de middeleeuwen. Omgekeerde wortels met een doorsnede van 2 meter: prachtobjecten.
Soms heel erg bewerkt: In een Aziatische winkel zag ik een uitgesneden adelaar op een wortelstronk, in totaal zo’n 2 meter hoog. Zooo.

De wortelkunst die ik uitgepeuterd heb is dan misschien niet hoogstaand maar zeer zeker een nadere beschouwing waard. Of te gebruiken als basis voor mooi bloemsierwerk.
Mijn goede tuinvriend M. suggereerde dat hij ze als zijdelingse obstakels langs zijn nog te vormen beek wou neerleggen. Ho ho: zo ga je niet met Kunst om!.

Ik ga nu een weekje naar Griekenland en als ik een mooie olijfknoest vind dan laat ik me op die drijvende olieboombal als Aphrodite op het zeeschuim drijven over de Egeische Zee tot ik weer de haven van Rotterdam in zicht heb.

Tabe.