Gastvrij

Ik zag er net zo uit als de Hulk. Iets minder spierballen, maar toch: van top tot teen helemaal groen. Omdat ik de Omarmberg aan het bosmaaieren was. En daarbij maai ik in kleine horozontale zwiepen. Zodat de afgemaaide grassen en berenklauwen en ander hoog onkruid in kleine stukjes vermorzeld worden. Goed voor het composteren, slecht voor mijn uiterlijk.

En net op dat moment stopt een auto en stijgen er 4 onbekenden uit. “Ja, de tuin is toch open. O, op donderdag? Nee zeker weten, tot 13 juli iedere dag?”

Wat doe je dan? Mensen die speciaal voor jouw tuin op pad zijn gegaan. En zo vaak komt dat nog niet voor.
Dus: “Geen punt, ik zet koffie voor u? Koffie of thee wat wilt u? ”
Maar eigenlijk slaat de paniek lichtelijk toe, ik ben al niet zo’n held in onverwachts bezoek.
Dan denk ik :O jee: is het huis wel opgeruimd? Is de WC wel schoon? Zijn alle stinkschoenen van mijn zoon wel verdonkeremaand?

Zo natuurlijk ook in de tuin. Zij gingen naar de rechterkant en ik ging zeer verbeten in het linkse deel bij de kas het wijnpleintje van alle paardestaarten ontdoen.
En dat is geen doen.
Paardestaarten: erger dan zevenblad. Niet te geloven.
Maar goed. Tegen de tijd dat de 4 personen uit het doolhof opdoken, had ik een hele pot koffie: aan kopjes doe ik niet. Het gaat per pot.
Dus de entree van € 2,50 is welbesteed: op welk terrasje aan het water krijg je daarvoor 2 kopjes koffie p.p met iets lekkers?

Maar ondertussen denk ik wel: op donderdagen komt er niemand en op zondagen, terwijl ik het niet verwacht, komt men lekker samen tuinen kijken. Goede les voor volgend jaar: donderdag is niks. Een paar zondagen in het jaar, dat ga ik eens proberen.