Ontwortelen

Ze hebben mijn park vernield. Het park bij mijn andere werk, waar ik dus al een tijdje niet meer geweest ben, maar waar ik voorheen altijd in lunchfittneste.
Ze hebben grote zandhopen opgeworpen, geulen gegraven, alle paden verwoest en verlegd.
En de hele struiklaag weggehaald. Weg zijn de rhodondendrons die nu zouden bloeien en waarvan ik altijd een mooie tak van op mijn bureau zette. Weg de Forsythia en de gele Cornus. Alles weg.
Er staan alleen nog bomen en die staan erg zielig te wezen. Heel ontheemd. Sommige taxusbomen zijn van ellende al bruin geworden. Andere bomen hebben ze met veel lange touwen aan paaltjes gebonden zodat ze wat gezekerd zijn en niet te veel heel en weer wiebelen. Want de wind rukt nu harder aan ze.
Op de paaltjes zitten zwarte kraaien. Te wachten. Ze weten dat ze niet lang hoeven te wachten. Want dan valt er een boom om. En breekt haar heup.