Narcissen in een grafkrans?
Door: C. Roskam
Blijf op de hoogte en volg Claudia
23 April 2006 | Nederland, Amsterdam
Om 4 uur s’nachts ging de telefoon. Ik rolde uit de opklapbank in de woonkamer. In plaats van tussen 2000 soorten verschillende narcissen bleek ik me te bevinden bij mijn moeder. En tante Anny was dood.
Niet dat dat zo onverwacht kwam. Bijna negentig en al een hele tijd steeds akeliger in het verpleegtehuis.
Niet dat het echt mijn tante was. Maar al 20 jaar iedere Kerst en Pasen bij de familie, dat betekent wat. Alhoewel: ze was zo weinig op de voorgrond tredend dat ik nog niet weet wie ze was.
Maar: een enorm contrast met de velden vol narcissen waar ik overdag doorheen had gewaad. Want Nederlanders denken aan Narcissen als bloemen met hard geel en hard oranje bloembladen en trompet. Dat heeft iets feestelijks: niks voor dood en begrafenis. Maar ondertussen is Nederland niet alleen een kennisland, maar ook een innovatieland: op het gebied van narcissen bestaan er zacht roze en gefranjerde en piepiepiepiekleine en heeel grote en dahlia-achtige en dubbel gevulde en gevlamde en: wasbleke. Net zo wasbleek als het gezicht van tante Anny, vanmorgen in het mortuarium.
Kortom: niet alleen voor feest en getetter, maar ook voor berusting en overdenking.
Maar denk je dat Nederlanders dat weten? Dat ze trots zijn op die soortenrijkdom? Welnee. Er struinden Amerikanen tussen de narcissen. Die plukten de meest veelbelovenste innovaties eruit en die worden in de V.S. of Japan verder gekweekt en in de catalogi gezet. Wij Nederlanders weten er niets van.
Ze wordt gecremeerd op haar verjaardag.
Dan zou ze 90 zijn geworden. Stel je eens voor dat je een baby krijgt en een fee komt op het geboortefeest en voorspelt dat jouw kind precies over 90 jaar gecremeerd zal worden. Bizar.
Maar ook mooi. De cirkel is rond.
Wat zal ik doen. Narcissen bestellen voor een grafboeket? Of toch witte rozen? Ik denk dat laatste toch maar. Daar hield tante Anny van.
Niet dat dat zo onverwacht kwam. Bijna negentig en al een hele tijd steeds akeliger in het verpleegtehuis.
Niet dat het echt mijn tante was. Maar al 20 jaar iedere Kerst en Pasen bij de familie, dat betekent wat. Alhoewel: ze was zo weinig op de voorgrond tredend dat ik nog niet weet wie ze was.
Maar: een enorm contrast met de velden vol narcissen waar ik overdag doorheen had gewaad. Want Nederlanders denken aan Narcissen als bloemen met hard geel en hard oranje bloembladen en trompet. Dat heeft iets feestelijks: niks voor dood en begrafenis. Maar ondertussen is Nederland niet alleen een kennisland, maar ook een innovatieland: op het gebied van narcissen bestaan er zacht roze en gefranjerde en piepiepiepiekleine en heeel grote en dahlia-achtige en dubbel gevulde en gevlamde en: wasbleke. Net zo wasbleek als het gezicht van tante Anny, vanmorgen in het mortuarium.
Kortom: niet alleen voor feest en getetter, maar ook voor berusting en overdenking.
Maar denk je dat Nederlanders dat weten? Dat ze trots zijn op die soortenrijkdom? Welnee. Er struinden Amerikanen tussen de narcissen. Die plukten de meest veelbelovenste innovaties eruit en die worden in de V.S. of Japan verder gekweekt en in de catalogi gezet. Wij Nederlanders weten er niets van.
Ze wordt gecremeerd op haar verjaardag.
Dan zou ze 90 zijn geworden. Stel je eens voor dat je een baby krijgt en een fee komt op het geboortefeest en voorspelt dat jouw kind precies over 90 jaar gecremeerd zal worden. Bizar.
Maar ook mooi. De cirkel is rond.
Wat zal ik doen. Narcissen bestellen voor een grafboeket? Of toch witte rozen? Ik denk dat laatste toch maar. Daar hield tante Anny van.
-
07 Mei 2006 - 11:07
Froukje:
Veel gedachten komen bij me boven bij het lezen van dit "tuinjournaal",maar dat je de kracht en intensiteit van Annie nooit hebt kunnen doorgronden is beslist een onherstelbaar gemis in jouw leven. -
08 Mei 2006 - 14:14
Annet R.:
welk mens "kent"een ander mens echt ?
En hoe laa een mens zich kennen aan een ander?
Van een "gemis "is dan ook geen sprake
Reactie op Fr. (7-05-06)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
