Het schonen der borders

Vroeger, toen alles nog helder en duidelijk was, schoonde je de borders in de herfst. De tuin winterklaar maken, heette dat.
Gelukkig heeft iemand bedacht dat dit niet in het belang van de tuinier, de plant en de beestjes was, want beestjes konden dan niet lekker in stengels overwinteren, planten kregen het te koud en vroren dood en tuiniers, die al moe waren van het hele jaar door tuinieren kregen nog eens een nekslagklus erbij.
Dus heerlijk: we lieten de boel de boel en gingen lekker in winterslaap. De tuin kreeg zo'n creatief winterbeeld als er rijp of sneeuw was, dus 2x per winter, en voor de rest lag ie er slonzig, maar o zo verantwoord bij.
Helaas, helaas moet je dan het volgende voorjaar aan de slag: verslijmde resten oppakken, al de brandnetels, mossen, grassen, om maar niet te spreken van het zevenblad weer uit de borders krijgen.
Maar nu is er weer een nieuwe trend: de stengels fijnknippen en de resten gewoon laten liggen tussen de planten: die verteren dan en dan is de plant weer helemaal happy met percies voor die plant toegesneden compost.
De eerste keer dat ik hiervan hoorde was bij Ton ter Linden in zijn tuin in Drenthe. Dit was nu eens een milieuverantwoorde manier van voorjaarsonderhoud.
Nu, meneer ter Linde is opgehouden met zijn tuin en niet voor niks denk ik: hij is slachtoffer geworden van zijn eigen tuinonderhoudsstramien.
Want bedenk eens: de stengels laat je voorlopig staan want eerst moeten al die brandnetels enzovoorts eruit. Anders vind je die niet meer terug onder je snippers, toch? Nou ik geef het je te doen: naar zevenblad en mos zoeken tussen de verslijmde resten van vaste planten. Zorgen dat die rotstengels niet in je ogen prikken. En pas dan, als alles beneden schoon is, de stengels met een heggeschaar fijnknippen.
Ik heb het een jaar gedaan: het duurde tot in juni voor ik alle borders op orde had en ik zag bont en blauw van het gevecht met al die uitgedroogde resten. Ik heb een hoop liefde voor tuinieren, maar dat hoeft niet te leiden tot een soort sm.
Dus: wie dit heeft uitgevonden hoort volgens mij tot het type tuiniers die zelf op het gras staan en hulpjes hebben die zich door de borders worstelen.
Iedere huisvrouw kan je het al vertellen: je schuift de stoelen eerst opzij voor je onder de tafel gaat vegen.
Dus nu maak ik weer schoon: de border vanaf de voorkant heel netjes: rotzooi gaat op de composthoop. De achterkant gaat volgens het "Onder het Karpet" principe: alle afval wordt onder een struik gefrommeld, of achter tegen de haag aan gedeponeerd zodat het strakjes lekker uit zicht ligt.
Veel makkelijker!